معرفی داروی
Adalimumab
مهارکننده TNF-α ، مونوکلونال آنتی بادی، تعدیل کننده سیستم ایمنی
معرفی داروی آدالیمومب
دسته ی دارویی: مهارکننده TNF-α ، مونوکلونال آنتی بادی، تعدیل کننده سیستم ایمنی
اشکال دارویی موجود:
• قلم تزریقی :
40 میلی گرم / 0.4 میلی لیتر
40 میلی گرم و80 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر
• سرنگ آماده تزریق:
10 میلی گرم / 0.1 میلی لیتر
10 میلی گرم و20 میلی گرم / 0.2 میلی لیتر
20 میلی گرم و 40 میلی گرم / 0.4 میلی لیتر
40 میلی گرم / 0.8 میلی لیتر
موارد مصرف:
موارد مصرف تایید نشده: کرون همراه با فیستول، بیماری کرون بعد از جراحی، پایودرم گانگرنوزوم
موارد مصرف تایید شده و مقدار مصرف دارو:
بزرگسالان
اسپوندیلیت آنکیلوزان: 40 میلی گرم هر دو هفته، بصورت زیر جلدی) در صورت درمان با متوترکسات، DMARDS، کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی/ ضد درد ها- درمان با این داروها می تواند ادامه پیدا کند.)
بیماری کرون: دوز اولیه: 160 میلی گرم روز اول (یا دوز منقسم و تزریق طی دو روز متوالی) و بعد 80 میلی گرم دو هفته بعد(روز 15)، بصورت زیر جلدی- در صورت ضرورت مصرف داروهای امینوسالیسیلات/ یا کورتیکواستروئیدها، آزاتیوپورین یا مرکاپتوپورین می تواند ادامه پیدا کند.)
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دوهفته، زیر جلدی، شروع از روز 29( برخی از بیماران باید 40 میلی گرم هر هفته بعنوان دوز نگهدارنده دریافت کنند.)
بیماری کرون بعد از جراحی: دوز اولیه: 160میلی گرم روز اول و بعد 80 میلی گرم دو هفته بعد(روز 15)، زیر جلدی/ دوز اولیه 4 هفته بعد از جراحی باشد.
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دوهفته، زیر جلدی روز 29( برخی از بیماران باید هر هفته دریافت کنند)
کرون همراه با فیستول: 160 میلی گرم روز اول و بعد 80 میلی گرم دو هفته بعد، زیر جلدی
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دوهفته، زیر جلدی روز 29( برخی از بیماران باید هر هفته دریافت کنند)
بیماری کرون(پری آنال):
دوز شروع: 80 میلی گرم (روز اول)، سپس 40 میلی گرم دو هفته بعد(روز 15)
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر هفته یا 40 میلی گرم هر دو هفته شروع از روز 29
پلاک پسوریازیس: 80 میلی گرم، زیر جلدی (روز اول) یک تک دوز
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دو هفته، زیر جلدی (1هفته بعد از دوز اولیه دریافت کنند)
آرتریت پسوریاتیک: 40 میلی گرم هر دو هفته، زیر جلدی (در صورت مصرف متوترکسات، سایر DMARDS غیر بیولوژیک، کورتیکواستروئید ها، ضد التهاب های غیر استروئیدی/ یا ضد درد ها، ممکن است ادامه پیدا کنند.)
آرتریت روماتویید: 40 میلی گرم هر دوهفته، زیر جلدی (در صورت مصرف متوترکسات، سایر DMARDS غیر بیولوژیک، کورتیکواستروئید ها، ضد التهاب های غیر استروئیدی/ یا ضد درد ها، ممکن است ادامه پیدا کنند.) در صورت عدم مصرف همزمان داروی متوترکسات ممکن است دوز تا 40 میلی گرم هر هفته افزایش یابد.
کولیت اولسراتیو: دوز اولیه: 160 میلی گرم روز اول و بعد 80 میلی گرم دو هفته بعد، زیر جلدی؛(در صورت مصرف متوترکسات، سایر DMARDS غیر بیولوژیک، کورتیکواستروئید ها، ضد التهاب های غیر استروئیدی/ یا ضد درد ها، ممکن است ادامه پیدا کنند.)
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دوهفته، زیر جلدی شروع از روز 29
نکته: دوز نگهدارنده در صورتی که بیمار تا 8 هفته بعد از شروع درمان بهبود پیدا کرد ادامه یابد.
یووئیت: دوز اولیه: 80 میلی گرم، زیر جلدی، تک دوز
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دو هفته، زیر جلدی/یک هفته بعد از دوز اولیه
پایودرم گانگرنوزوم (تایید نشده): 80-40 میلی گرم هر هفته یا هر دو هفته
سالمندان: مشابه دوزینگ بزرگسالان
نارسایی کلیوی: نیازی به تنظیم دوز در بروشور شرکت سازنده ذکر نشده است.(بررسی نشده است.)
نارسایی کبدی
نیاز به تنظیم دوز در بروشور شرکت سازنده ذکر نشده است.( بررسی نشده است.)
مقدار دارو در کودکان:
بیماری کرون؛ متوسط تا شدید؛ مقاوم
بچه های ≥ 6سال و نوجوانان:
• وزن 17 تا کمتر از 40 کیلوگرم:
80 میلی گرم روز اول، سپس 40 میلی گرم 2 هفته بعد (روز 15) و سپس روز 29شروع دوز نگهدارنده: 20 میلی گرم هر دو هفته ، بیمارانی که دچار حمله می شوند از مصرف هر هفته دارو سود می برند.
• بچه های با وزن ≥ 40 کیلوگرم:
شروع : 160 میلی گرم( مصرف در روز اول یا منقسم و مصرف طی دو روز متوالی، سپس 80 میلی گرم 2 هفته بعد ( روز 15)، و سپس روز 29 شروع دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر دو هفته. دوزینگ هفتگی برای بیمارانی که به درمان پاسخ نمی دهند در نظر گرفته می شود.
هیدرآدنیت چرکی:
کودکان ≥12 سال و بزرگسالان: زیرجلدی
• وزن 30 تا <60 کیلوگرم:
ابتدا 80 میلی گرم روز اول و سپس 40 میلی گرم در روز 8
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم هر 2 هفته
• وزن ≥60 کیلوگرم:
ابتدا: 160 میلی گرم (به صورت دوز کامل در روز 1 یا تقسیم دوز و مصرف در طی 2 روز متوالی) ، سپس 80 میلی گرم 2 هفته بعد (روز 15)
دوز نگهدارنده: 40 میلی گرم در هفته، شروع از روز 29
آرتریت ایدیوپاتیک جوانان (JIA):
دوز ثابت:کودکان ≥2 سال و نوجوانان:
• وزن 10 کیلوگرم تا <15 کیلوگرم: 10 میلی گرم هر دو هفته
• وزن 15 تا <30 کیلوگرم: 20 میلی گرم زیرجلدی هر دو هفته
• وزن ≥30 کیلوگرم: 40 میلی گرم هر دو هفته
دوز مصرفی بر اساس سطح بدن (BSA): (توجه: دوز مصرفی براساس آزمایشاتی است که با برند Humira انجام شده است.)
• کودکان 2 تا <4 سال: زیر جلدی: 24 میلی گرم / مترمربع در هر دوز هردو هفته یکبار. حداکثر دوز: 20 میلی گرم در دوز
• کودکان و نوجوانان 4 تا 17 سال: زیر جلدی: 24 میلی گرم / مترمربع در هر دوز هر دو هفته یکبار. حداکثر دوز: 40 میلی گرم در هر دوز
کولیت اولسراتیو؛ متوسط تا شدید، مقاوم: اطلاعات محدود: کودکان و نوجوانان: زیر جلدی: ابتدا 92 میلی گرم / متر مربع (حداکثر دوز: 160 میلی گرم در دوز)، سپس 46 میلی گرم بر متر مربع (حداکثر دوز: 80 میلی گرم در دوز) 2 هفته بعد،
روز 29 درمان نگهدارنده شروع می شود: 23 میلی گرم بر متر مربع هر دو هفته (حداکثر دوز: 40 میلی گرم در هر دوز)
یووئیت:
دوز ثابت: کودکان ≥2 سال و نوجوانان:
• 10 کیلوگرم تا <15 کیلوگرم: زیر جلدی: 10 میلی گرم هر دو هفته
• 15 تا <30 کیلوگرم: زیرجلدی: 20 میلی گرم هر دو هفته
• کیلوگرم30 ≤ وزن : 40 میلی گرم هر دو هفته
دوز مصرفی بر اساس سطح بدن(BSA): کودکان ≥4 سال و نوجوانان: زیرجلدی24 یا 40 میلی گرم/ مترمربع / دوز هر 2 هفته، حداکثر دوز 40 میلی گرم در هر دوز
نحوه ی مصرف :
تزریق زیر جلدی: تزریق زیرجلدی در ران یا پایین شکم (با فاصله 2 اینچ از ناف)، محل تزریق بصورت چرخشی عوض شود. 15 تا 30 دقیقه قبل از استفاده در دمای اتاق باشد؛ در این مدت درپوش محصول برداشته نشود. در صورت تغییر رنگ محلول یا وجود ذرات استفاده نشود. در پوستی که قرمز، کبود، یا دارای زخم است تزریق نشود. قلم ها و سرنگ های آماده تزریق برای استفاده بیماران در دسترس هستند و باید تمام حجم تزریق شود. ویالها نیز حاوی مواد نگهدارنده نیستند بنابراین مقدار استفاده نشده می بایست دور ریخته شود. فرمولاسیون های بدون سیترات ممکن است با درد کمتری در تزریق همراه باشند.
عوارض جانبی:
• احتمال وقوع > 10٪:
سردرد، بثورات جلدی،: تیتر ANA مثبت، تولید آنتی بادی، عفونت در کودکان و نوجوانان، واکنش محل تزریق، افزایش کراتین فسفوکیناز، عفونت دستگاه تنفسی فوقانی، سینوزیت
• 1٪ تا 10٪:
فشار خون بالا ، فیبریلاسیون دهلیزی، آریتمی قلبی، درد قفسه سینه ، بیماری عروق کرونر ، ترومبوز ورید عمقی، انسفالوپاتی، سکته قلبی، تپش قلب، افیوژن پریکارد، پریکاردیت، ادم محیطی، هماتوم ساب دورال، سنکوپ ، تاکی کاردی، گیجی، میاستنی، پارستزی، درد بدن، سلولیت، باد سرخ، هایپرلیپیدمی، هایپرکلسترولمی، کمبود آب بدن، کتوز ، اختلالات قاعدگی ، اختلالات پاراتیروئید، تهوع، درد شکم، کولسیستیت، کوللیتیازیس، ازوفاژیت، خونریزی دستگاه گوارش ، استفراغ، دیورتیکولیت دستگاه گوارش،
عفونت دستگاه ادراری، هماچوری، سیستیت ، درد لگن ، آدنوما ، آگرانولوسیتوز ، پاراپروتئینمی، پلی سایتمی، سرطان (شامل سینه ، دستگاه گوارش ، پوست ، دستگاه ادراری تناسلی) ، لنفوم بدخیم ، ملانوم بدخیم، افزایش آلکالین فسفاتاز سرم ، نکروز کبدی، واکنش حساسیتی، عفونت جدی ، عفونت هرپس سیمپلکس، عفونت هرپس زوستر، سپسیس، کمر درد، آرتروز، آرتروپاتی، بیماری های استخوان، شکستگی استخوان ، درد اندام ، گرفتگی عضلات، میاستنی ، استئونکروز ، آرتروز سپتیک، سینوویت، مشکلات تاندون، رعشه، آرترالژی، آب مروارید، نفرولیتیازیس، پیلونفریت، علائم شبه آنفلوانزا، آسم ، برونکواسپاسم، تنگی نفس، پلورال افیوژن، دپرشن تنفسی، فارنژیت (آرتریت ایدیوپاتیک نوجوانان: ≤ 4)، ذات الریه، سل (از جمله فعال شدن مجدد عفونت نهفته)، زخم های تصادفی ، بهبودی غیرطبیعی، عارضه بعد از عمل (عفونت)
موارد منع مصرف:
حساسیت شناخته شده (آلرژی) نسبت به آدالیمومب و یا هر جزء از فرمولاسیون، عفونت شدید، نارسایی قلبی کلاس 3 و4
موارد احتیاط مصرف و نکات مورد توجه:
نگرانی های مربوط به عوارض جانبی:
• واکنش های آنافیلاکسی: به ندرت ممکن است باعث حساسیت، آنافیلاکسی و یا ادم آنژیونوروتیک شود.
• اختلال خود ایمنی: تیتر آنتی نوکلئار آنتی بادی مثبت در بیماران (با سطح پایه منفی) مشاهده شده است. موارد نادر از اختلال خود ایمنی، از جمله سندرم لوپوس گزارش شده است. در صورت پیشرفت عوارض بیمار مانیتور و دارو قطع شود.
• بیماری های دمیلینه کننده: موارد نادر بروز یا تشدید اختلالات دمیلینه کننده (به عنوان مثال: مولتیپل اسکلروز ، نوریت اپتیک ، بیماری دمیلینه کننده محیطی از جمله سندرم گیلن-باره) گزارش شده است. ارتباط مشخصی بین یووئیت و اختلالات دمیلینه کننده مرکزی وجود دارد. مصرف دارو را در بیمارانی که در طول درمان دچار اختلالات دیمیلینه کننده سیستم عصبی مرکزی یا محیطی هستند، قطع کنید.
• نارسایی قلبی: نارسایی قلبی (HF) با آدالیمومب و دیگر داروهای آنتی TNF گزارش شده است. با احتیاط در بیماران مبتلا به HF یا کاهش عملکرد بطن چپ استفاده شود.
• هپاتیت B: فعال شدن مجدد ویروس هپاتیت Bدر ناقلین مزمن ویروس، در صورت مصرف همزمان با داروهای سرکوب کننده ایمنی ممکن است اتفاق بیافتد( در مواردی کشنده). قبل از شروع درمان همه بیماران از نظر HBV ارزیابی شوند. در طی دوره مصرف و برای چندین ماه پس از قطع درمان، ناقلین HBV تحت نظر باشند. در صورت عود مجدد هپاتیت، درمان با آدالیمومب را قطع کنید و به طور مناسب بیمار را با داروهای ضد ویروس درمان کنید. اگر ادامه درمان ضروری تشخیص داده شد، احتیاط کنید و بیمار را از نزدیک تحت نظر بگیرید.
• اختلالات هماتولوژیک: موارد نادری از پان سیتوپنی و آنمی آپلاستیک با داروهای آنتیTNF گزارش شده است. در صورت بروز علائم و نشانه های دیسکرازی خونی پس از مشورت با پزشک دارو قطع شود.
• عفونت ها: بیمارانی که تحت درمان با آدالیومب قرار گرفته اند در معرض خطر ابتلا به عفونت های جدی هستند. خطر عفونت معمولاً در بیمارانی که چند داروی سرکوب کننده سیستم ایمنی همزمان مصرف می کنند بالاتر می رود. سل فعال (از جمله فعال شدن مجدد سل نهفته) ، عفونت های قارچی (از جمله آسپرژیلوز، بلاستومایکوزیس، کاندیدیازیس، کوکسییدوئیدومیکوزیس، هیستوپلاسموز و پنوموسیستوز) و عفونتهای باکتریایی، ویروسی یا سایر میکروب های فرصت طلب احتمالی (از جمله لژیونوز و لیستریوز) گزارش شده است. در صورت بروز عفونت جدی یا سپسیس دارو قطع شود. در صورت استفاده در افراد مسن، بیمارانی که سابقه عفونت فرصت طلب دارند، بیمارانی که دریافت کننده همزمان داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی هستند (مانند کورتیکواستروئیدها، متوترکسات) ، با احتیاط بیشتر مصرف شود.
• بدخیمی: لنفوم و سایر بدخیمی ها (برخی از موارد کشنده) در کودکان و نوجوانان دریافت کننده داروهای آنتی TNF ، از جمله آدالیموماب گزارش شده است. نیمی از بدخیمی های گزارش شده در کودکان و نوجوانان، لنفوم (هوچکین و غیر هوچکین) بودند. گزارش ها بیشتر در مردان و بزرگسالان جوان رخ داده است. شیوع بیشتر سرطان های پوستی غیر از ملانوما در بیماران تحت درمان با آدالیمومب در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد.
• سل: سل فعال (منتشر یا خارج ریوی) ، فعال شدن مجدد سل نهفته در بیمارانی که Adalimumab دریافت می کنند گزارش شده است. بیماران از نظر عفونت سل نهفته (با آزمایش پوستی) قبل و در طول درمان ارزیابی شوند. درمان سل باید قبل از درمان با آدالیمومب آغاز شود.
جمعیت های خاص:
• سالمندان: عفونت و بدخیمی با شیوع بالاتر گزارش شده است؛ در بیماران مسن احتیاط کنید.
• کودکان: در کودکان و نوجوانان بدخیمی گزارش شده است.
• بیماران جراحی: اطلاعات محدود در مورد بیمارانی که در حین درمان تحت عمل جراحی قرار می گیرند در دسترس است؛ توصیه می شود این بیماران بدقت از نظر عفونت تحت نظر باشند
موارد خاص در رابطه با فرمولاسیون:
• لاتکس: بسته بندی (پوشش سوزن سرنگ و اتواینجکتور) ممکن است حاوی لاتکس باشند.
• پلی سوربات 80: برخی از دوزاژ فرم ها ممکن است حاوی پلی سوربات 80 باشند. واکنش های حساسیت تاخیری گزارش شده است. ترومبوسیتوپنی، آسیت، وخامت وضعیت ریه و نارسایی کلیوی و کبدی در نوزادان نارس پس از دریافت فراورده های تزریقی حاوی پلی سوربات 80 گزارش شده است .
• واکسیناسیون : بیماران قبل از شروع درمان با آدالیمومب باید از نظر واکسیناسیون بروز باشند، واکسن های زنده نباید همزمان با این دارو تزریق شوند.
تداخلات دارویی:
X: ودولیزوماب، توسیلیزوماب، تاکرولیموس، ریلوناسپت، پیمکرولیموس، ناتالیزوماب، کلادریبین
D: واکسن های زنده ضعیف شده، سترولیزوماب،کاناکینومب، بلیموماب، آناکینرا، آباتاسپت، اکیناسه، فینگولیمود، لفلونوماید، نیولوماب، روفلومیلاست
C: وارفارین، تراستوزوماب، تئوفیلین، ترتوموتید، سیپونیمود، پیدوتیمود، اوزانیمود، اوکرلیزوماب ، اینبیلیزوماب، دنوزوماب، سیکلوسپورین
مصرف در بارداری و شیردهی:
بارداری: آکادمی پوست آمریکا داروهای مهارکننده TNF را برای درمان پسوریازیس برای استفاده در بیماران مردی که قصد پدر شدن دارند مجاز می داند. در زنان مبتلا به پسوریازیس که قصد بارداری دارند ممکن است درمان با آدلیمومب ادامه یابد. به زنان مبتلا به پسوریازیس کنترل شده که می خواهند از قرار گرفتن جنین در معرض دارو خودداری کنند توصیه می شود 10 هفته قبل از اقدام به بارداری آدالیومومب را قطع نمایند.
آدالیمومب از جفت عبور می کند و اطلاعات محدودی در رابطه با مصرف دارو در این دوران وجود دارد.
مصرف داروهای تعدیل کننده سیستم ایمنی باید برای هر بیمار جداگانه بررسی شود.
مصرف مهارکننده های TNFα برای درمان پسوریازیس در دوران بارداری مجاز است. زمانی که دارو برای بیماری التهابی روده مصرف شود درمان بیولوژیک مناسب می تواند ادامه یابد. 2 تا 3 هفته قبل از زایمان درمان باید قطع شده و 48 ساعت بعد از زایمان درمان می تواند مجدد شروع شود.
آدالیمومب زمانی که قصد بارداری باشد نیاز به قطع ندارد. اگرچه در 3 ماهه ی دوم و سوم درمان باید در موارد ضروری انجام شود. توقف درمان در هفته 30 بارداری توصیه می شود. در صورت درمان در نیمه دوم دوره بارداری ، مادر و جنین باید به دقت با سونوگرافی مانیتور شوند. جهت احتیاط بیشتر نوزادان متولد از مادر مصرف کننده آدالیمومب بهتر است تا 6 ماهگی واکسن زنده دریافت نکنند.
الگوریتم های درمانی برای استفاده از داروهای بیولوژیک در زنان مبتلا به بیماری کرون که قصد بارداری دارند در دسترس است.
شیردهی: این دارو در شیر ترشح می شود. (خطر ابتلا به عفونت در نوزادان شیرخوار که مادران آنها از مونوتراپی آدالیمومب استفاده می کردند ، مشاهده نشده است). شرکت سازنده توصیه می کند تصمیم به ادامه یا قطع شیردهی در طول درمان، باید با در نظر گرفتن مزایا یا خطرات مصرف دارو در بیمار و شیرخوار باشد. بطور کلی مهارکننده های TNFα در دوران شیردهی مجاز هستند.
مکانیسم اثر:
Adalimumab یک آنتی بادی مونوکلونال نوترکیب است که به گیرنده (TNF-α) متصل می شود. سطوح TNF بالا در مایع سینوویال در درد پاتولوژیک و تخریب مفاصل نقش دارد. Adalimumab علائم آرتریت پسوریاتیک، آرتریت روماتوئید و اسپوندیلیت آنکیلوزان را کاهش می دهد و از آسیب ساختاری این بیماری ها جلوگیری می کند؛ علائم و نشانه ها را کاهش داده و در بهبودی علائم بالینی بیماری کرون و کولیت اولسراتیو نقش دارد. این دارو ضخامت اپیدرم و نفوذ سلولهای التهابی در پلاک پسوریازیس را کاهش می دهد.
پارامترهایی که باید مانیتور شود:
CBC، غربالگری TB نهفته قبل از شروع و در طول درمان. علائم عفونت فعال ، از جمله سل (قبل، حین و بعد از درمان). علائم / بدتر شدن نارسایی قلبی؛ غربالگری HBV قبل از شروع (همه بیماران) ناقل HBV (در طی و برای چند ماه بعد از درمان). علائم و نشانه های بدخیمی (تب، کاهش وزن، درد شکم، تعریق شبانه)؛ علائم سندرم لوپوس، معاینه دوره ای پوست.
فارماکوکنیتیک و فارماکودینامیک:
• حجم توزیع:4.7 تا 6 لیتر؛ غلظت در مایع سینوویال: 31-96 % حجم سرم
• فراهمی زیستی: 64%
• نیمه عمر دارو: 2 هفته ( 20-10 روز)
• پیک پلاسمایی دارو در سرم: تزریق زیرجلدی :56± 131 ساعت
• در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید با بالا رفتن سن (40 تا بیش از 75 سال ) حذف دارو کاهش می یابد.
منبع: Uptodate 2020
تهیه و تنظیم: دکتر رومینا محمدی
ارسال نظر