مکمل آهن و بیماری سلیاک؟!

مطالعات جدید حاکی از آن است که از نظر ژنتیکی، سطوح پایین آهن با افزایش ریسک بیماری سلیاک همراه است. اگر این داده‌ها صحیح باشد، یک روش پیشگیری بالقوه برای بیماری سلیاک وجود خواهد داشت. ژورنالBMJ Open Gastroenterologyاخیرا مطالعه‌ای در این خصوص منتشر کرده است.

کمبود آهن که در بیماران مبتلا به سلیاک رایج است، به عنوان یک محرک محیطی برای این بیماری پیشنهاد شده است که شیوع آن در حال افزایش است. درصد بالایی از جمعیت از نظر سطح هموگلوبین و ذخیره آهن در وضعیت مطلوبی قرار ندارند.

برای بررسی ارتباط بین کمبود آهن و سلیاک، محققان یک مطالعه تصادفی‌سازی شده مندلی انجام دادند که رابطه بین پلی‌مورفیسم‌های تک نوکلئوتیدی[1] (SNPs) مرتبط با وضعیت آهن و وجود بیماری سلیاک را بررسی کرد.

SNPها از یک متاآنالیز مرتبط با ژنوم استخراج شدند. ارتباط آنها با بیماری سلیاک با استفاده از داده های 336638 شرکت کننده White UK Biobank، از جمله 1855 مبتلا به بیماری سلیاک، ارزیابی شد.

چهار SNP به طور مستقل با وضعیت آهن سیستمیک مرتبط هستند. این SNPها عبارتند از rs1800562 و rs1799945 در ژن هموکروماتوز، rs855791 روی ژن پروتئاز سرین 6 بین غشائی[2]  و rs57659670 روی ژن دوئال اکسیداز 2.

سطوح بالای آهن سیستمیک با بیماری سلیاک رابطه معکوس داشت و مطالعات حاکی از ارتباط عللی بین کمبود اهن و بیماری سلیاک است. هر چند هنوز برای نتیجه‌گیری بالینی اطلاعات مکفی در دست نیست اما مکمل درمانی با فرآورده‌های بدون گلوتن آهن می‌تواند در پیشگیری از عود بیماری سلیاک موثر باشد.

13 فوریه 2024

منبع: سایت Medscape.com