داروهای ضد افسردگی کیفیت زندگی بیمار را بهبود نمی‌بخشند!!
در سرتاسر جهان، میلیون‌ها نفر برای تنظیم خلق‌وخو از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند. جدیدا یک مطالعه بزرگ نشان داده است که این داروها در طول زمان ممکن است در بهبود کیفیت زندگی فرد تأثیر چندانی نداشته باشند. به گفته عمر آل‌محمد، استادیار داروسازی بالینی در دانشگاه ملک سعود و پژوهشگر اصلی این تحقیق، بین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به افسردگی که تحت دارودرمانی قرار گرفتند و بیمارانی که دارو دریافت نکردند، تفاوت چندانی دیده نمی‌شود.
در بررسی طولانی مدت، داروهای ضد افسردگی کیفیت زندگی بیمار را بهبود نمی‌بخشند!!
در سرتاسر جهان، میلیون‌ها نفر برای تنظیم خلق‌وخو از داروهای ضد افسردگی استفاده می‌کنند. جدیدا یک مطالعه بزرگ نشان داده است که این داروها در طول زمان ممکن است در بهبود کیفیت زندگی فرد تأثیر چندانی نداشته باشند.
به گفته عمر آل‌محمد، استادیار داروسازی بالینی در دانشگاه ملک سعود و پژوهشگر اصلی این تحقیق، بین کیفیت زندگی بیماران مبتلا به افسردگی که تحت دارودرمانی قرار گرفتند و بیمارانی که دارو دریافت نکردند، تفاوت چندانی دیده نمی‌شود.
هر چند نمی‌توان گفت که داروهای ضدافسردگی به هیچ وجه مفید نیستند. در واقع، این تحقیق نشان می‌دهد که بیماران و پزشکان آنها نباید صرفا به داروهای ضد افسردگی تکیه کنند.
آل‌محمد گفت: «ما همچنان توصیه می‌کنیم که بیماران به استفاده از داروهای ضد افسردگی خود ادامه دهند. اما بهتر است از پزشکان خود بخواهند که سایر مداخلات غیردارویی را نیز برایشان در نظر بگیرد. زیرا ممکن است این گونه اقدامات تأثیر بیشتری بر کیفیت زندگی بیمار داشته باشد.»
در این پژوهش از داده‌های یک نظرسنجی سالانه سلامتی که توسط مرکز ملی آمار سلامت ایالات متحده آمریکا انجام شده‌است، استفاده شد. این نظرسنجی‌ها بین سال‌های 2005 تا 2015 انجام شدند. سالانه حدود 17.5 میلیون مرد و زن آمریکایی مبتلا به افسردگی در این نظرسنجی‌ها شرکت می‌کنند. میانگین سنی این افراد 48 سال است و تقریباً 58 درصد داروی ضد افسردگی مصرف می‌کنند. پژوهشگران مشخص نکردند که کدام داروهای ضد افسردگی توسط کدام بیماران استفاده شده است. آنها همچنین بین انواع افسردگی یا شدت‌های مختلف بیماری تمایز قائل نشدند. تقریباً از هر 10 بیمار در این مطالعه 9 نفر سفیدپوست بودند، اکثر آنها (63٪) از طبقه متوسط یا ثروتمند بودند و دو سوم آنها خانم بودند. به گفته محققان، احتمال تجویز داروهای ضد افسردگی برای زنان بیشتر از مردان بود (60 درصد در مقابل نزدیک به 52 درصد).
به مدت دو سال پس از تشخیص بیماری، برای ردیابی نتایج سلامت روانی و جسمی برای هر بیمار از نظرسنجی کیفیت زندگی استفاده شد. این نظرسنجی‌ها هم ابعاد جسمانی سلامت (مانند عملکرد جسمانی، محدودیت‌های فیزیکی، درد، وضعیت سلامت کلی، سطح انرژی و خستگی) و هم ابعاد روانی سلامت (توانایی حضور در فعالیت‌های اجتماعی، محدودیت‌های ناشی از مشکلات عاطفی و پریشانی روان) را ارزیابی کردند.
به گفته محققان، پس از دو سال، افرادی که داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کردند، نسبت به افرادی که دارو مصرف نمی‌کردند، از نظر کیفیت زندگی (چه جسمی چه روانی) احساس بهتری نداشتند.
بر اساس ادعای آل‌محمد می‌توان چنین جمع‌بندی کرد که پزشکان اثر مداخلات غیردارویی در درمان افسردگی را دست کم گرفته‌اند. با این حال، او همچنین تاکید کرد که این مطالعه به طور خاص مزایای انواع دیگر درمان افسردگی، مانند روان‌درمانی یا شناخت‌درمانی را بررسی نکرده است. فلذا این تحقیقات نمی‌تواند اثرات مثبت داروهای ضدافسردگی بر سایر معیارهای سلامتی را رد کند.
دکتر دیوید کاتز، مدیر مرکز تحقیقات سلامت دانشگاه Yale، اعلام کرده که از نتایج این بررسی‌ها شگفت‌زده نشده است. به گفته این پژوهشگر، در بسیاری از موارد، داروهای ضدافسردگی فقط به صورت اسمی مؤثر هستند و بسیاری از تأثیرات آنها را می‌توان ناشی از اثرات دارونما دانست. لازم به ذکر است که دکتر کاتز در این تحقیق نقشی نداشته است. او اشاره کرد که در این مطالعه انواع بیماران مبتلا به افسردگی مورد بررسی قرار داده شدند. دلایل متعددی وجود دارد که بعضی بیماران تحت دارودرمانی قرار می‌گیرند و برخی دیگر نه. همین دلایل ممکن است بر کیفیت زندگی این افراد تاثیر بگذارد و برای این مطالعه نقش مخدوش‌کننده داشته باشد. با این حال، کاتز تأکید کرد که درک پزشکان از نحوه عملکرد مغز و بهترین روش درمان اختلالات سلامت روان هنوز "کاملاً ابتدایی" است. کاتز همچنین پیشنهاد کرد که داروها را می‌توان تنها یک بخش درمان و نه مهم‌ترین بخش آن در نظر گرفت.
20 آوریل 2022
منبع: سایت Drugs.com
نظر دهید