پیشگیری از عفونت در بیماران مبتلا به اختلالات عملکرد طحال

آموزش به بيماران و خانواده های افراد  مبتلا به اختلال در عملکرد طحال درمورد افزايش خطر ابتلا به عفونت و راهكارهاي به حداقل رساندن ريسك ابتلا، در بحث مراقبت بسيار اهمیت دارد. به نظر می رسد بیمارانی که آگاهی بیشتری از وضعیت خود دارند، در مقایسه با افرادی که دانش کمتری دارند، کمتر به عفونت های شدید و همه‌گیر مبتلا می شوند.

هنگام مشاوره به بیماران، لازم است موارد زیر  تأکید شود:

افزایش خطر ابتلا به عفونت‌های شدید

ما به بیماران مبتلا به آسپلنی[1] یا هایپوسپلنی[2] اطلاع می دهیم که آنها در خطر ابتلا به عفونت‌های شدید یا بیش از حد با پاتوژن های خاصی قرار دارند. خطر بروز عفونت و مرگ و میر ناشی از آن ها در این بیماران تقریباً دو تا سه برابر بیشتر از عموم است.

جدول-1.تظاهرات بالینی مرتبط با پاتوژن های مهم در بیماران با اختلال عملکرد طحال

اهمیت واکسیناسیون

دریافت واکسن علیه پاتوژن هایی که باعث افزایش مرگ و میر در بیماران فاقد طحال می شوند از جمله استرپتوکوکوس پنومونیه، هموفیلوس آنفلوانزا، نایسریا مننژیتیدیس و ویروس آنفلوانزا اهمیت ویژه ای دارد.(جدول 2 و 3)

جدول-2. توصیه هایی در مورد دریافت واکسن در بیماران با سن بالای 19 سال که دچار اختلال در عملکرد طحال هستند و یا تحت عمل جراحی اسپلنکتومی قرار گرفته باشند (در امریکا)

جدول-3. توصیه هایی در مورد دریافت واکسن در کودکانی که دچار اختلال در عملکرد طحال هستند و یا تحت عمل جراحی اسپلنکتومی قرار گرفته باشند (در امریکا)

استفاده از انتی بیوتیک جهت پروفیلاکسی

استفاده از انتی بیوتیک ها برای پیشگیری، علاوه بر واکسیناسیون، خطر عفونت و بروز پیامد های ضعیف [6]را کاهش می دهد. می بایست در مورد خطرات و فواید مصرف روزانه انتی بیوتیک برای پیشگیری از عفونت با همه بیماران صحبت کرد و به طور کلی استفاده از آن را در بیماران مبتلا به آسپلنی یا هایپوسپلنی که بیشترین ریسک ابتلا به عفونت شدید را دارند (به عنوان مثال، کودکان کوچکتر از 5 سال، سالمندان، بیماران مبتلا به نقص سیستم ایمنی، بیماران با سابقه عفونت های شدید و بیماران در سال اول پس از جراحی برداشتن طحال) مورد توجه قرار داد.

باید به همه بیماران توصیه شود که برای شرایط اورژانسی آنتی بیوتیک در دسترس داشته باشند تا در صورت بروز تب یا سایر علائم عفونت سیستمیک آن را مورد استفاده قرار دهند و در صورت بروز این علائم سریعاً به دنبال مراقبت های پزشکی باشند (جدول 4 و جدول 5).

جدول- 4. آنتی بیوتیک های خوراکی برای پیشگیری و انتی بیوتیک های تجربی (امپایریک) برای شرایط اورژانسی در بزرگسال مبتلا به آسپلنی یا هایپوسپلنی

جدول-5. پیشگیری با آنتی بیوتیک های خوراکی و آنتی بیوتیک های تجربی( امپایریک) اورژانسی در کودکان مبتلا به آسپلنی یا هایپوسپلنی

موارد ارجاع به پزشک

از آنجا که عفونت در بیماران دچار اختلال در عملکرد طحال می تواند به سرعت پیشرفت کند، توصیه می شود بیمارانی که تب (مثلاً درجه حرارت بیش از 101 درجه فارنهایت / 38.3 درجه سانتیگراد) یا سایر علائم عفونت سیستمیک (مانند احساس سرما همراه با لرز، سفتی عضلات، استفراغ/ اسهال و سردرد) داشته باشند، فورا به اورژانس مراجعه کنند. به طور کلی، بیمارانی که علائم بیماریهای دستگاه تنفسی فوقانی ویروسی را نشان می دهند (مثلاً رینوره ، احتقان بینی) و فاقد تب هستند، نیازی به مراقبت فوری ندارند و می توانند مانند بیمارانی که طحال با عملکرد طبیعی دارند، مدیریت شوند.

به بیماران دچار اختلال عملکرد طحال توصیه می شود تا برای هر گونه مورد گاز گرفتگی توسط حیوانات به مرکز فوریت های پزشکی مراجعه نمایند. گاز گرفتگی بخصوص توسط سگ می تواند باعث انتقال Capanocytophage canimorsus شود.

اقدامات احتیاطی اضافی شامل اجتناب از نیش کنه در مناطقی که بابزیوز در آنها اندمیک می باشد و ویزیت و مشورت با یک فرد کادر درمان قبل از مسافرت، به ویژه به مناطقی که از نظر مالاریا اندمیک است توصیه می شود.

همراه داشتن کارت و دستبند هشدار دهنده

به طور کلی لازم است تا به بیماران مبتلا به آسپلنی یا هایپوسپلنی توصیه شود که کارت هشدار همراه خود داشته باشند و یا یک دستبند هشدار دهنده به دست ببندند، تا اعضای کادر درمان در مورد وضعیت بیماری آن ها و بالا بودن ریسک عفونت شدید اطلاع داشته باشند. از آن جایی که فقدان طحال و یا اختلال در عملکرد آن باعث می شود بیمار در وضعیت سرکوب سیستم ایمنی قرار بگیرد. آگاه سازی کلیه کادر درمان از وضعیت آنها بصورت شفاهی و یا استفاده از مکانیسم های هشدار ذکر شده در بالا می تواند نسبت به اقدام به موقع و مراقبت مناسب در زمینه بیماری آن ها کمک کننده باشد.

در برخی مناطق، سیستم ها و سرویس هایی از جمله آموزش مداوم، یادآوری واکسیناسیون، کارت های هشدار، مگنت های آموزشی برای چسباندن روی یخچال، برنامه هایی برای نصب روی تلفن های هوشمند و سایر موارد حمایتی، در دسترس بیماران قرار می گیرند.

همچنین انجمن طحال استرالیا گزارش های اختصاصی از وضعیت هر بیمار بصورت جداگانه تهیه می کند که با بیماران و کادر درمان آن ها به اشتراک گذاشته می شود. استفاده از چنین برنامه ها و سرویس هایی باعث پیشگیری از بیماری و کاهش ریسک عفونت با باکتری های کپسول دار می شود. همچنین ثبت نام در انجمن طحال استرالیا مقرون به صرفه است گرچه محدود به شهروندان استرالیایی می باشد.

برنامه ریزی سفر

بیماران مبتلا به آسپلنی یا هایپوسپلنی که قصد سفر به خارج از کشور را دارند، 4 تا 12 هفته قبل از سفر باید به یک کلینیک مسافرتی یا ارائه دهنده خدمات بهداشتی مراجعه کنند.

ویزیت در کلینیک قبل از سفر به ویژه برای بیمارانی که به مناطقی که مالاریا اندمیک است (به عنوان مثال، بیشتر مناطق گرمسیری، به ویژه جنوب صحرای آفریقا) بسیار مهم است. طحال برای کنترل مالاریا عضو مهمی است و بیماران با اختلال عملکرد طحال باید در مورد اهمیت پیشگیری از مالاریا و اجتناب از نیش پشه آموزش ببینند.