افزایش فشار داخل چشمی

• کورتیکواستروئیدها (مانند پردنیزولون یا دگزامتازون) معمولا برای مدت طولانی جهت درمان مشکلات مفصلی، بیماری‌های پوستی، اختلالات خودایمنی و در بیماران پیوندی استفاده می‌شوند و می‌توانند فشار داخل چشمی را افزایش دهند و منجر به گلوکوم ثانویه شوند.
• آنتی‌هیستامین‌ها، بتا بلاکرها، داروهای ضدافسردگی، داروهای آنتی‌سایکوتیک و برخی دیورتیک‌ها نیز می‌توانند در بیماران مستعد با اتاقک قدامی باریک، گلوکوم زاویه بسته ایجاد کنند. این داروها بدلیل اثرات آنتی‌کولینرژیک باعث گشاد شدن مردمک و در نتیجه بسته شدن زاویه می‌شوند.
• توپیرامات، نیز می‌تواند سبب افزایش فشار داخل چشمی شود که معمولاً در ماه اول مصرف دارو رخ می‌دهد.

کاتاراکت

• کورتیکواستروئیدها. استفاده طولانی‌مدت از کورتیکواستروئیدها می‌تواند منجر به کاتاراکت زیرکپسولی خلفی شود.
• داروهای دیگری که با احتمال بروز کاراتارکت همراه هستند شامل فنوتیازین‌ها و بوسولفان می‌باشند.

نوروپاتی اپتیک توکسیک

بیماران مبتلا به این عارضه ممکن است با از دست دادن دوطرفه و بدون درد بینایی مراجعه کنند. بیمارانی که از این داروها استفاده می‌کنند باید از نظر حدت بینایی، دید رنگی و تست بینایی مرکزی معاینه شوند. اکثر این عوارض با قطع به موقع قابل برگشت هستند و بنابراین پایش بیماران حین درمان الزامی است.

• اتامبوتول و ایزونیازید که معمولاً برای درمان سل تجویز می‌شوند با خطر خطر نوروپاتی اپتیک توکسیک همراه هستند خصوصا اگر فرد بیماری کلیوی نیز داشته باشد، خطر این عارضه افزایش می‌یابد.
• سیپروفلوکساسین و کلرامفنیکل
• داروهای آنتی‌متابولیت که در درمان کانسر استفاده می‌شوند.
• آمیودارون که برای درمان آریتمی‌ها استفاده می‌شود.

خونریزی‌های شبکیه و خونریزی داخلی چشم

خونریزی در بافت‌های شبکیه می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.

• داروهای ضد انعقادها که برای پیشگیری از بیماری قلبی و سکته مغزی استفاده می‌شوند.
• داروهای کموتراپی که در درمان کانسر استفاده می‌شوند.

رتینوپاتی

• کلروکین و هیدروکسی کلروکین می‌توانند باعث دژنراسیون شبکیه و اپیتلیوم رنگدانه شبکیه شوند. خطر این عارضه با دوزهای بالاتر و مدت زمان طولانی‌تر درمان افزایش می‌یابد. بنابراین، معاینه چشمی در طول درمان توصیه می‌شود.
• تیوریدازین و کلرپرومازین فنوتیازین‌هایی هستند که برای درمان اختلالات سایکولوژیک استفاده می‌شوند.

آتروفی عصب بینایی

تتراسایکلین‌ها می‌تواند منجر به افزایش فشار خون داخل جمجمه یا سودوتومور مغزی شوند که در صورت عدم درمان ممکن است منجر به آتروفی عصب بینایی شود.

خشکی چشم

داروهای خوراکی زیادی با خشکی چشم مرتبط هستند. این داروها شامل داروهای ضد فشار خون مانند آتنولول، آنتی‌هیستامین‌ها مانند ستیریزین، داروهای ضد ویروس مانند آسیکلوویر، مسکن‌ها مانند ایبوپروفن و برخی داروهای ضد افسردگی، آنتی‌سایکوتیک و ضد آریتمی می‌باشند.

ادم ماکولا

فینگولیمود و سیپونیمود، دسته داروهای تاکسان از جمله دوستاکسل، پاکلیتاکسل و پاکلیتاکسل، تیازولیدین‌دیون‌ها مانند گلیتازون‌ها، پیوگلیتازون و روزیگلیتازون، تاموکسیفن، گاباپنتین، پرگابالین، پرامی پکسول و روپینیرول، نیترات‌ها، کورتیکواستروئیدها، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و بسیاری موارد دیگر از داروهایی هستند که سبب بروز ادم ماکولار می‌شوند