داروها و مکمل های لاغری غیر مجاز ماهواره ای حاوی آمفتامین، سیبوترامین و افدرین می باشند که عوارض جبران ناپذیری را برای مصرف کننده ایجاد می کنند.

مدیریت کارآمد بیماری رفلاکس مری به معده نیازمند یک رویکرد چندوجهی است که در آن تظاهرات بالینی بیمار، یافته‌های اندوسکوپی و ناهنجاری‌های فیزیولوژیکی بیماردر انتخاب مدیریت درمان مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. تصمیم‌گیری در خصوص روند درمان ممکن است بسته به نوع و اندازه فتق هاتیال، وجود یا عدم وجود ازوفاژیت خورنده، سندرم بارت در مری، شاخص توده بدنی و ناهنجاری‌های پاتولوژیک چون گاستروپارزی یا عدم انقباض/تحرک کافی عضلات گوارشی متفاوت باشد. راهکارهای درمانی این اختلال در درجه اول اصلاح سبک زندگی است. در ادامه و در صورت عدم کنترل علائم، ممکن است نیاز به شروع دارودرمانی به ویژه با داروهایی که ترشح اسید معده را مهار می‌کنند، باشد. جراحی و مداخلات اندوسکوپیک نیز جزء راهکارهای درمانی هستند که در موارد مقاوم به درمان مد نظر قرار می‌گیرند. اصلاحات سبک زندگی شامل توصیه‌هایی برای اصلاح رژیم غذایی است (محتواو زمان بندی رژیم غذایی)، وضعیت قرارگیری بدندر زمان مصرف غذا و هنگام خواب ومدیریت وزن بیمار می‌باشد.

مطالعه‌ای که اخیرا در مجله BMJ به چاپ رسیده‌است، به بررسی اثرات تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئیدها در مقایسه با مداخلات آموزشی برای بیماران مبتلا به استئوآرتریت لگن پرداخته‌است. در این مطالعه تزریق داخل مفصلی کورتیکواستروئید به همراه بی‌حسی موضعی و با کمک هدایت اولتراسوند در مفصل ران انجام شده‌است.

اخیرا مطالعه‌ای در researchsquare.com به چاپ رسیده که به بررسی ارتباط بین مصرف مهارکننده‌های پمپ پروتون (PPI) و خطر ابتلا به آلزایمر پرداخته است. این مطالعه مورد- شاهدی حاکی از این است که مصرف PPIها با افزایش خطر ابتلا به آلزایمر همراه است. این ارتباط فارغ از مدت زمان مصرف PPI، مصرف فعلی یا قبلی بوده و حتی در صورت استفاده از نسل دوم PPIها برقرار است.

گزینه‌های موجود جهت مدیریت اختلالات انعقادی درچند دهه گذشته به طور پیوسته در حال گسترش بوده است و تعداد بیشتری از داروها جهت پیشگیری و مدیریت بیماری ترومبوآمبولیک در حال حاضر در دسترس می باشند.علاوه بر هپارین و آنتاگونیست‌های ویتامینK (مانند وارفارین)،ضدانعقادهایی که مستقیماً فعالیت آنزیمی ترومبین (فاکتور 2)وفاکتورXa (فاکتور 10 فعال) را در آبشار انعقادی هدف قرارمی‌دهند،وارد بازار دارویی شده‌اند. این داروها با عنوان داروهای ضدانعقاد خوراکی غیروابسته به ویتامین K یا به اختصار NOACs[1] یا DOACs [2] شناخته می‌شوند که عبارتند از مهارکننده های فاکتور 10 فعال ( شامل ریواروکسابان،آپیکسابان و ادوکسابان)و مهارکننده مستقیم ترومبین (شامل دابیگاتران اتکسیلات).

مصرف آنتی بیوتیک در میانسالی خطر زوال شناختی را افزایش می‌دهد.

این هیبرید جدید که برای اولین بار در ماه ژانویه و در نمونه‌های جمع‌آوری‌شده در فرانسه یافت شد، به طور رسمی نوترکیب AY.4/BA.1 نامیده می‌شود اما برخی به آن لقب دلتاکرون داده‌اند. بر اساس مطالعات دانشمندان، بعید است که ترکیبی که اخیراً از گونه‌های ویروس کرونای اومیکرون و دلتا شناسایی شده است به یک تهدید جدی تبدیل شود.